บทที่ ๑ แนวคิดเกี่ยวกับความขัดแย้ง |
๑ |
||
|
๑.๑ ความนำ |
๒ |
|
|
๑.๒ ความหมายของความขัดแย้ง |
๒ |
|
|
๑.๓ ทฤษฎีเกี่ยวกับความขัดแย้ง |
๔ |
|
|
๑.๔ ระดับความขัดแย้ง |
๑๓ |
|
|
๑.๕ พัฒนาการของความขัดแย้ง |
๑๗ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๑๘ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๒๐ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๒๑ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๒ ประวัติความเป็นมาของสันติวิธี |
๒๒ |
||
|
๒.๑ ความนำ |
๒๓ |
|
|
๒.๒ ความหมาย |
๒๓ |
|
|
๒.๓ ความหมายตามสำนักสันติวิธี |
๒๕ |
|
|
๒.๔ ประเภทของสันติวิธี |
๒๗ |
|
|
๒.๕ มายาคติเกี่ยวกับสันติวิธี |
๒๘ |
|
|
๒.๖ คุณค่าและความสำคัญของสันติวิธี |
๓๐ |
|
|
๒.๗ การปฏิบัติไร้ความรุนแรง |
๓๒ |
|
|
๒.๘ ความสำเร็จของสันติวิธี |
๓๔ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๓๕ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๓๖ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๓๗ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๓ ความขัดแย้งในมนุษย์ |
๓๘ |
||
|
๓.๑ ความนำ |
๓๙ |
|
|
๓.๒ สาเหตุความขัดแย้งของมนุษย์และสังคม |
๔๐ |
|
|
๓.๓ ความขัดแย้งเป็นสิ่งที่หลีกเหลี่ยงได้ยาก |
๔๗ |
|
|
๓.๔ ความขัดแย้งในพระอริยบุคคล |
๔๗ |
|
|
๓.๕ บุญ ๖ อย่างฐานความขัดแย้ง |
๔๙ |
|
|
๓.๖ บาป ๓ อย่างฐานความขัดแย้ง |
๕๕ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๕๗ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๕๙ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๖๐ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๔ แนวคิดและทฤษฎีสันติวิธี |
๖๑ |
||
|
๔.๑ ความนำ |
๖๒ |
|
|
๔.๒ แนวคิดเกี่ยวกับแนวทางสันติวิธี |
๖๒ |
|
|
๔.๓ ประเภทของสันติวิธี |
๖๖ |
|
|
๔.๔ แนวทางสร้างสันติภาพ |
๖๗ |
|
|
๔.๕ พลังของสันติวิธี |
๖๙ |
|
|
๔.๖ กระบวนการนำสันติวิธีนำไปใช้ |
๗๐ |
|
|
๔.๗ สาเหตุและความแตกแยกของสงฆ์ |
๘๐ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๘๒ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๘๓ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๘๔ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๕ เปรียบเทียบทฤษฎีกับพุทธสันติในพระไตรปิฎก |
๘๕ |
||
|
๕.๑ ความนำ |
๘๖ |
|
|
๕.๒ ประเภทพุทธสันติวิธี |
๘๖ |
|
|
๕.๓ การไกล่เกลี่ยความขัดแย้งแบบพุทธ |
๘๘ |
|
|
๕.๔ วิเคราะห์ความขัดแย้งแบบพุทธ |
๘๙ |
|
|
๕.๕ หลักการของไกล่เกลี่ย |
๙๑ |
|
|
๕.๖ เปรียบเทียบทฤษฎีกับพุทธสันติวิธีในพระไตรปิฎก |
๙๕ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๑๐๑ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๑๐๓ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๑๐๔ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๖ บริหารความขัดแย้งแบบพุทธ |
๑๐๕ |
||
|
๖.๑ ความนำ |
๑๐๖ |
|
|
๖.๒ พัฒนาการความคิดทางสังคมในสมัยพุทธกาล |
๑๐๖ |
|
|
๖.๓ รากเหง้าของความขัดแย้ง |
๑๐๗ |
|
|
๖.๔ แนวคิดว่าด้วยทรัพย์สินของสงฆ์ |
๑๐๘ |
|
|
๖.๕ ป้องกันความขัดแย้ง |
๑๑๑ |
|
|
๖.๖ การบริหารความขัดแย้งแบบพุทธ |
๑๑๖ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๑๒๑ |
|
|
คำถามท้ายทบ |
๑๒๒ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๑๒๓ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๗ รูปแบบพุทธสันติวิธี |
๑๒๔ |
||
|
๗.๑ ความนำ |
๑๒๕ |
|
|
๗.๒ พุทธสันติวิธีด้วยอธิกรณสมถะ ๗ |
๑๒๕ |
|
|
๗.๓ พุทธสันติวิธีด้วยอปริหานิยธรรม ๗ |
๑๒๙ |
|
|
๗.๔ พุทธสันติวิธีด้วยพรหมวิหารธรรม ๔ |
๑๓๐ |
|
|
๗.๕ พุทธสันติวิธีด้วยสาราณียธรรม ๖ |
๑๓๒ |
|
|
๗.๖ พุทธสันติวิธีด้วยด้วยอริยัจ ๔ |
๑๓๔ |
|
|
๗.๗ พุทธสันติวิธีด้วยสติปัฏฐาน ๔ |
๑๓๕ |
|
|
๗.๘ พุทธสันติวิธีด้วยศีล ๕ |
๑๓๗ |
|
|
๗.๙ พุทธสันติวิธีระงับความรุนแรงทางการเมือง |
๑๓๘ |
|
|
๗.๑๐ พุทธสันติวิธีในการสร้างความปรองดอง |
๑๔๐ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๑๔๒ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๑๔๓ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๑๔๔ |
|
|
|
|
|
บทที่ ๘ การประยุกต์ลักพุทธสันติวิธี |
๑๔๕ |
||
|
๘.๑ ความนำ |
๑๔๖ |
|
|
๘.๒ ทฤษฎีบูรณาการเชิงพุทธ |
๑๔๖ |
|
|
๘.๓ ทฤษฎีบูรณาการเชิงพุทธภาคปฏิบัติ |
๑๕๒ |
|
|
๘.๔ วัฒนธรรมเชิงพุทธบูรณาการ |
๑๖๒ |
|
|
สรุปท้ายบท |
๑๗๙ |
|
|
คำถามท้ายบท |
๑๘๐ |
|
|
เอกสารอ้างอิงประจำบท |
๑๘๑ |